เมื่อวานได้ไปเลี้ยงอาหาร คุณตา คุณยาย ที่ถูกทอดทิ้ง ไม่มีบ้าน มันได้ความรู้สึกหลายอย่างมาก ที่อยากจะแชร์ให้ทุกคนฟัง

ความสุข
ความสุขจากการที่เรามีโอกาสแค่เพียงเล็กน้อย ที่ได้ช่วยคนที่เค้าไม่มีโอกาส หรือไม่มีกำลังมากพอที่จะมาทำแบบเราได้ เป็นตา เป็นยาย ที่บางคนเค้าก็มีความสุขแบบที่เค้าเป็น

สงสาร
มันเห็นแววตา ของความน่าสงสารด้านใน มันเห็นความลำบาก มันเห็นความอยากได้ความรัก เมื่อวานมียาย ร้องเพลงค่าน้ำนม ร้องไห้ เราร้องไห้ตามเลย

เห็นความจริง
สุดท้ายแล้ว มันดูเพื่อจะปลง วันนึงเราก็ต้องแก่แบบนี้ แล้วไม่มีอะไรเที่ยงเลย มียายคนนึง เป็นนางงามเชียงใหม่ ร่างกายเคยสวย สุดท้ายมันก็ร่วงโรยในที่สุด

เห็นความแบ่งปัน
แค่เราแบ่งปันในบางส่วนที่เราอาจจะลืม ใช้จ่ายในบางวัน แต่เงินที่เราใช้กับเรื่องไร้สาระในวันนั้น มันกลายเป็นของที่ซื้อ ให้คนที่เค้าไม่มี และแค่ ตา ยาย ก็ยังมีแบ่งปันไปให้คนน้ำท่วมอีก ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้มีอะไรมาก มันแบบต้องกลับมามองตัวเองนิดนึงว่าทุกวันที่เรากินแต่ละมื้อ เที่ยว ซื้อของไร้สาระ มันอาจจะมีประโยชน์กับคนอื่นมากมาย

สุดท้าย ขอบคุณ ครอบครัว ขอบคุณเพื่อน ขอบคุณลูกค้าทุกท่าน ขอบคุณครูอาจารย์ ขอบคุณพนักงาน ขอบคุณอุปสรรค โอกาส เวลา ที่ทำให้หนูเป็นแบบนี้